April 2025 Camino van Astorga naar Santiago de Compostella

Maandag 14 april 2025, reis naar Astorga

Vandaag begint het avontuur. We gaan de Camino lopen in Spanje van Astoria naar Santiago de Compostella. Vanmorgen vroeg opgestaan. Met een volle rugzak ben ik klaar voor de reis. Jac komt me al om 4:15 ophalen. Vanuit Essen gaan we met de trein van 5u05 naar Antwerpen en dan door naar Brussel Zaventem. Met Ryanair vliegen we naar Madrid. Tot zover gaat alles goed, maar in Madrid kunnen we de bagageband niet terugvinden. Na een paar keer vragen blijkt dat we op de verkeerde terminal te staan. Dus het hele vliegveld door moeten lopen voor onze bagage, maar gelukkig ligt onze bagage nog op de band. Dan de metro zoeken om naar het busstation te gaan. Dat is niet zo makkelijk, gelukkig worden we geholpen door een jonge vrouw, die ook naar het busstation moet. We zijn er ruim op tijd om er te lunchen. Rond 14 uur lopen we naar de bus. Het blijkt een luxe bus te zijn met leren fauteuils. Als we Madrid uitrijden zie je op de bergen nog sneeuw liggen. De stoelen zit goed, dus even een powernap gedaan. De bus rijdt in één keer door naar Astorga. Als we van de snelweg afgaan zien we Astorga al liggen. Uiteindelijk bereiken we Astorga. Zo gauw we het busstation uitstappen zien we al een pijl van de Camino route. Ook krijgen we een kijkje van de Kathedraal en het Bisschoppelijk paleis van Astorga. Het paleis is gebouwd door Gaudi. Na 10 minuten lopen vinden we onze albergue. De albergue ziet er goed uit en we besluiten er te blijven eten. Voor € 14 hebben we soep, rijst met curry en kip en fruit na. We hebben een 2-persoonsbed dus ik ben benieuwd hoe het slapen gaat vannacht.

Dinsdag 15 april, etappe 1 naar Foncebadon

Vandaag de eerste etappe van onze Camino van Astorga naar Foncebadon. Eerst gaan we op zoek naar een ontbijt. In een restaurantje hebben ze een typische Spaanse Bocadillo met gerookte ham. Het duurt even voor we Astorga uit zijn. Onderweg lopen we langs het gemeentehuis. De route loopt ook langs de kathedraal en het bisschoppelijk paleis. Het duurt even voor we Astorga uit zijn. Tot aan Rabanal hebben we flink doorgelopen en lagen we goed op schema. We lopen door leuke dorpjes, zoals Murias, Santa Catalina en Rabanal. Genoten van de mooi omgeving en vergezichten. Na Rabanal wordt het minder leuk. We moesten flink klimmen over smalle paadjes, over rotsen en onregelmatige leistenen, met sterke tegenwind op kop, koud en lopen tegen de sneeuw en hagelbuien in. Verkleumd kwamen we aan in Foncebadon. Gelukkig was de hostal snel te vinden. Eerst maar eens onder de warme douche. In het restaurant hebben we lekker gegeten. We raakten in gesprek met een Engels en Duits paar. Vandaag 28 km gelopen.

 

Woensdag 16 april, etappe 2 naar Ponferrada

Bij het opstaan de volgende dag zag de wereld er wit uit. Gisteren hadden we al gesproken over de mogelijkheid om een taxi te nemen. Vandaag definitief het besluit genomen. De afdaling is te risicovol met alle sneeuw op de paden. Dus eerst vanmorgen rustig aan gedaan de taxi zou er om 10 uur zijn. We zijn eerst naar Cruz de Ferro gereden en daar gestopt om een steentje bij het ijzeren kruis te leggen. Op mijn steentje had ik een hartje met W en M, 22-5-1975 getekend. Daarna doorgereden naar Molinacesa, waar we uitgestapt zijn. Na eerst een kop koffie, zijn we gestart met de tweede etappe naar Ponferrada. Uiteindelijk bleef er maar 10 km wandelen over, dus waren we rond 13:00 in Ponferrada. Onderweg zijn we door Campo gelopen. Na gisteren hadden we een rustige dag verdiend. Op weg naar de hostal kwamen we een kerk tegen met een aantal draagbaren met afbeelding erop voor de processie. Daarna zijn we richting de Templiers Brucht gelopen en hebben daar in de buurt geluncht. Toen we op onze kamer waren, hebben we eerst een aantal reserveringen voor de komende overnachtingen gemaakt met het oog op het komende paasweekend. Over een paar dagen moeten we weer klimmen naar O Cebriera, het zal daar wel weer koud zijn. In Ponferrada hebben ze gelukkig een Decathlon, daar heb ik voor een prikje een trui gekocht. We hadden nog wat tijd over dus nog wat foto’s gemaakt bij de Tempeliers Burcht. Terug naar het pension en daarna op zoek naar een restaurant.

 

Donderdag 17 april, etappe 3 naar Villafranca del Bierzo

Vandaag rustig opgestart omdat we pas om 7u30 konden ontbijten. Nou ja ontbijt, een kop koffie, een donut en iets wat leek op een croissantje. Met zo’n klein ontbijt konden we wel mooi om 8 uur starten met de wandeling. Het duurde even voor we Ponferrada uit waren en we liepen al meteen Compostillo in. Er was daar een klein klooster special voor het opvangen van de pelgrims. Nu was het helemaal vervallen. Even later lopen we langs een kerkje in Fuentesnuevas. We worden aangehouden door een vrouw bij voor een stempel op onze credential. Ik heb daar ook mijn Jacobs schelp gekocht voor aan mijn rugzak. Ben ik toch als pelgrim herkenbaar. Binnen in de kerk stond een mooi altaar en aan de zijkant een kapelletje. Als we even verder Columbrianos binnen lopen is het tijd voor een kop koffie. Daarna lopen we heerlijk verder. Het is mooi wandelweer, niet te koud en niet te warm. We lopen langs leuke dorpjes. Ik begin last van mijn linker knie te krijgen, waarschijnlijk heb ik hem bij Rabanal overbelast. Al vroeg in de middag komen we in Cacabelos waar we van een vroege lunch genieten. Het weer begint op te knappen dus het is heerlijk om buiten te eten. De pijn in mijn knie begint serieus te worden, dus heb ik bij een farmacia een knie-brace gekocht. Dat ging een stuk beter. Wel het stuk naar Villafranca del Bierzo langs de kant van de weg gelopen. Om 3 uur waren bij de overnachting. De hostal ligt aan de andere kant van de stad. De hostal was niet bepaald pelgrimvriendelijk. Het restaurant was gesloten en we konden eigenlijk alleen maar op onze kamer vertoeven. Dan maar naar een bar aan de overkant gegaan om iets te drinken en Polarsteps bij te werken. We besluiten om niet in de hostal te blijven eten. In het dorp is een leuk restaurantje waar je heerlijk kunt eten. Je kunt er ook limonada krijgen. Dit is een zoete wijn met 6% alcohol, dus niet echt iets voor kinderen.

 

Vrijdag 18, etappe 4 naar La Laguna

Na een goed ontbijt zijn we weer op stap gegaan. Het regende een klein beetje. Vanmorgen wel een ibuprofen genomen voor mijn knie. Dat loopt een stuk beter zo. Onderweg komen we door kleine dorpjes. In Trabadelo zijn we toe aan een kop koffie. Hier heel veel pelgrims onderweg naar Santiago. Intussen is het gestaag gaan regenen. Deze etappe kenmerkt zich door de vele kleine dorpjes die langs de route liggen. Onderweg komen we een groep wandelaars tegen, die een georganiseerde tocht lopen. Op een gegeven moment staan ze bij een busje waar de regenkleding wordt uitgedeeld. We hadden gehoopt dat we bij Trabadelo een apotheek zouden tegen komen, maar helaas was deze niet langs de route en we wilde daar niet van afwijken. Het riviertje de Valcarce stroom links en rechts langs de weg. We hopen in Vega de Valcarce een farmacia tegen te komen en inderdaad daar is een farmacia. We worden verwezen naar een naastliggend restaurant en daar wordt ons medegedeeld dat de farmacia gesloten is op Goede Vrijdag. Het restaurant zag er goed uit en we besloten om daar te blijven. Er stond een paella op de menukaart met pasta ipv rijst. Die was overheerlijk met veel zeevruchten. Na het eten lopen we weer verder. Inmiddels regende het pijpenstelen en waren we kleddernat. Tot aan Las Herrerías was de weg vrij vlak. Daarna zou een klim volgen over 4 km met 400 meter stijging. Vanwege mijn knie besloten we niet verder te lopen naar La Laguna. Ook HJac heeft een slechte ervaring met deze stijging. Tot aan Las Herrerías hadden we toch nog 21 km gelopen. Vandaar uit hebben we een taxi genomen naar La Laguna. Albergue La Escuela is een echte pelgrims herberg. De herbergier had overdag al gebeld dat we een 5-persoonskamer hadden voor ons zelf. Ons kleding was door en door nat, voor € 8 werd onze kleding gewassen en gedroogd. We konden onder het genot van een glaasje wijn onze administratie voeren en ons verhaal schrijven van die dag. Op een gegeven moment komen twee Duitsers binnen die we al een paar keer tegen waren gekomen en we hebben gezellig een biertje gedronken en gekletst. Het liep al tegen 8 uur en de herbergier riep ons dat we nu toch echt moesten gaan eten. Na een kleine maaltijd gingen we afrekening en kregen we nog een glaasje bessenlikeur. Het was nu echt tijd om naar bed te gaan.

 

Zaterdag 19 april, etappe 5 naar Triacastella

Als we vanuit de slaapkamer naar buiten kijken zien we dat het gesneeuwd heeft. Om 7:30 is het ontbijt in de herberg. Daar ontmoeten we toevallig weer het Duitse echtpaar. Tijdens het ontbijt gezellig zitten kletsen. Rond 8:15 zijn we dan ook op stap gegaan. We twijfelen nog even om de bus of taxi te pakken, maar uiteindelijk besluiten we naar O Cebreiro te lopen. Ondertussen is het weer gaan sneeuwen. Het is een stevige wandeling door een wit landschap. Er valt weinig van de omgeving te zien, in het dal hangt de bewolking. Na een klein uurtje lopen komen we boven bij O Cebreiro op 1300 meter. Dat voelt als een overwinning. Na deze inspanning waren we wel toe aan een kop koffie. Na de koffie lopen we verder en blijven ongeveer op deze hoogte tot aan Alto deo Polio. Daarna begint de afdaling. We besluiten op de doorgaande weg te blijven lopen, die is namelijk gestrooid. Op het pelgrims pad ligt dooiende sneeuw wat het erg glad maakt. In Fonfria stoppen we voor de lunch. Er wordt een heerlijke groentesoep geserveerd. Van daaruit is het nog 9 km lopen. Intussen begint het flink te waaien en de sneeuw is overgegaan in regen. Doordat de weg kronkelt, hebben we de ene keer wind tegen en dan weer in de rug. Het laatste stuk lopen we over het pelgrimspad. Dit is de kortste weg naar Triacastella, maar het pad is niet best met natte sneeuw en blubber. Het water stroomt over het pad naar beneden en is afwisselend glad, blubberig en rotsachtig. Uiteindelijk komen we aan in Triacastella. We gaan eerst op zoek naar een farmacia voor paracetamol, maar die is gesloten. Dan lopen we naar het overnachtingsadres. Het is een modern gebouw. We worden hartelijk ontvangen door een vrouw. We kunnen de natte schoenen vol stoppen met oude kranten en de regen capes uithangen. Na het douchen kunnen de natte kleren worden gedroogd in een droger. Als we naar de schoenen gaan kijken zijn ze al aardig droog. We nemen ze mee naar onze kamer om ze op de verwarming verder te drogen. We hebben vandaag 28,5 km gelopen.

 

Zondag 20 april, etappe 6 naar Sarria

Na het ontbijt zijn we weer verder gegaan met onze tocht. Gisteravond hadden we besloten om de korte route te lopen naar Sarria. De route was 10 km korter dan de lange route, maar daarvoor moesten we wel meer klimmen. De lange route liep voor een groot deel langs bospaden. Gezien de regen van afgelopen periode is te verwachten dat het daar heel modderig en glad zou zijn. En het zou in de middag gaan regenen. Met de korte route zouden we voor de regen al bijna in Sarria zijn. Toen we uit Triacastella liepen pakten we de korte route naar San Xil. Uiteindelijk viel het klimmen best mee en was het niet zo steil. We lopen langs kolkende beken en door mooie dalen. Onderweg ontmoeten we een drietal dames die uit Twente kwamen. Het blijkt dat één van de dames als gids diende en de andere twee begeleide. Ook zij hadden gisteren heel veel regen gehad. Na ongeveer 2 uur lopen waren we wel toe aan een kop koffie. De begeleidster wist te vertellen dat in Montan een leuke koffiestop was. Dat bleek een internationale alternatieve gemeenschap te zijn, waaronder een Nederlander. We kregen koffie en konden zelf bepalen wat we wilden doneren. Het was een bij elkaar geraapt zooitje met allerlei tierlantijntjes. Ook was er een Yoga ruimte. Maar daar hadden we geen tijd voor. Toen de koffie op was zijn we door gelopen. Het was een heerlijk wandelen door een glooiend terrein met hier en daar een watertje. Je kon zien dat het afgelopen dagen flink geregend had en dat veel water uit de bergen naar beneden kwam. Hier en daar stroomde het water over de paden. In de verte zien we Sarria al liggen. Het is nog maar 1,5 uur lopen. We besluiten om op tijd te gaan eten en stoppen in Pintin bij een restaurantje. Na de lunch is het nog maar een klein stukje lopen. Voor dat we naar onze overnachting gaan kijken we nog even uit naar een farmacia. Wonder boven wonder is er vlakbij onze overnachting een farmacia open en kan ik eindelijk paracetamol kopen. Het blijkt een onbemand pension te zijn, waar je met een code de deur kan openen. Na enig zoeken vinden we ook onze kamer en ook daar hebben we een code voor. De kamer is eenvoudig met 2 bedden, een badkamer en een kledingrekje. Het voornaamste is dat de bedden goed zijn. We hebben vandaag 22,5 km gelopen.

 

Maandag 21 april, etappe 7 naar Portomarin

Vandaag is het bij de start in Sarria meteen een stuk drukker dan de vorige dagen op de route. Er zijn veel mensen die in Sarria instappen. Van hieruit is het net iets meer dan 100 km naar Santiago, wat recht geeft op een Compostela bij aankomst. Er zijn 2 routes naar Portomarin, we hebben gekozen voor de zuidelijke route langs San Miguel. In Villei komen we uit bij een kerkje dat open is. Jac heeft daar een kaarsje aangestoken. Verder heeft de kerk een mooi altaar. Buiten was een bijzonder kerkhof. We lopen langs beekjes waar veel water door loopt. Er loopt zelfs water uit de stenen langs de kant van de weg. Na bijna 2 uur lopen nemen we een pauze. Het is erg druk en het duurt even voor we koffie hebben. Er staat een lange rij voor het stempelen van de Credential. Als de koffie op is lopen we verder. Soms hebben ze speciaal voor de pelgrims een stenen brug gemaakt om langs het water te kunnen lopen. Voor de middag miezert het soms, we houden dan toch maar de regen cape aan. We zijn ruim binnen het schema, dus nemen we een ruime pauze. We moeten nog 12 km lopen voor we in Portomarin zijn. Uiteindelijk komen we bij de 100 km paal. Een punt waar iedereen een foto van wil maken. Het is nog 100 km voor we in Santiago zijn. We stappen flink verder en in de verte zien we Portomarin al liggen. Als we Portomarin binnen lopen moeten we even uitzoeken waar we moeten zijn. Onze rugzakken zijn naar een ander adres gebracht, omdat ons opgegeven pension niet te vinden was. Ook van ons pension hadden we bericht gehad dat de sleutel ergens anders lag. Het was dus even puzzelen voor dat alles geregeld was. We hebben van 28 km gelopen.

 

Dinsdag 22 april, etappe 8 naar Palas de Rei

Als we gewassen en aangekleed zijn gaan we meteen op pad. We waren te vroeg om in het pension te ontbijten. In het dorp was wel al ontbijt te krijgen. Dat was goed omdat we nu al voor 8 uur konden starten, want we moesten voor 16 uur ons melden bij het pension in Palas de Rei. Toch nog even tijd genomen om een foto te maken van de kerk. Toen we Portomarín uit liepen splitste de route zich op. Rechts was de korte route met een steile klim of 400 meter langer lopen met een minder steile klim. Wij kozen voor de linker route. Ook daar zat toch een forse klim in. Uiteindelijk kwamen de 2 routes weer bij elkaar. Onderweg raakten we in gesprek met een Engelse broer en zus, Mark en Lena. Mark woonde nu in Ierland en Lena ergens boven Liverpool. Beide zaten in het onderwijs. Na enige tijd kwam Yvonne uit Duitsland bij ons lopen. Gelukkig spreekt ze goed Engels. We keuvelde gezellig verder. Yvonne en wij stopten voor kop koffie en even later kwam Bernd er ook bij. Na de koffie ging ieder zijn weg. Bij een kerk zien we heel veel bloemen liggen. Op het kerkhof worden de doden in een muur gelegd. Intussen begint het steeds beter weer te worden en kan ik zonder vest lopen. We lopen weer door leuke dorpjes. Bij Alto do Hospital begint het pas echt goed weer te worden en kan ik gewoon in een shirtje lopen. De lunch nemen we vlak voor Ligonde. Het is hier nog rustig en je weet niet hoe druk het straks is. Een heerlijk broodje met ham en geitenkaas. Heerlijk buiten in het zonnetje genoten van de lunch. Daarna zijn we doorgelopen. Uiteindelijk waren we mooi op tijd in Palas de Rei. Nadat we de sleutel hebben opgehaald hebben we eerst even op bed gelegen. Het was een vermoeiende dag vandaag. We hebben 25 km gelopen.

 

Woensdag 23 april, etappe 9 naar Arzúa

Na het ontbijt zijn we weer op weg gegaan op onze route naar Santiago. De wandeling van vandaag heeft een makkelijke start. Bij het eerste klimmetje komen we 2 dames tegen uit Canada. Een van de dames bleek voorouders te hebben uit Nederland. Haar vader en moeder kwamen uit de omgeving van Geldermalsen. Een van de dames wilde erg graag terugkomen naar Nederland, maar omdat zij en haar man gepensioneerd waren kregen ze geen verblijfsvergunning. In A Campanilla hebben we onze eerste stop voor een kop koffie. Toevallig komen we daar ook Bernd weer tegen. Het blijkt dat Yvonne met de bus naar Arzua is gegaan, ze had teveel last van de vorige etappe. Bernd liep alvast door terwijl wij nog een stempel gingen scoren. Jac loopt niet lekker vandaag, mogelijk toch wat last van de val gisteren in de badkamer. Zelf heb ik weinig last van de inspanning van de vorige dag. Gelukkig ben ik in de nacht goed hersteld. We nemen een ruime lunchpauze in Melide om weer op krachten te komen. We besluiten om toch door te lopen naar de volgende plaats op 7 km lopen. We lopen weer door mooie dorpje en genieten van het uitzicht. We moeten een riviertje passeren, maar gelukkig is er een stenen bruggetje. Na 7 km komen we aan in A Castanẽda. Na 23 km stopt onze etappe hier. Jac is te moe om verder te lopen. We nemen een biertje om weer op adem te komen. Er loopt een jonge vrouw het terras op te strompelen. Als we haar aanspreken blijkt dat ze een taxi zoekt naar Arzua. We bieden aan om een taxi te delen. De jonge vrouw heette Emily en komt uit New York. Het blijkt dat ze haar enkel heeft verzwikt en daardoor moeilijk loopt. Er volgt een gezellig gesprek over Nederlandse schilders. In de taxi geeft ze Jac 10 euro voor de taxi en de wijn, dat blijkt ruim voldoende te zijn. We werden door de taxi voor het pension afgeleverd en we hebben nog vlug een selfie gemaakt met Emily. Na gedoucht te hebben en contact te hebben gehad met het thuisfront zijn we op stap gegaan om een restaurant te zoeken. We dachten in het centrum iets gevonden te hebben, maar dat bleek alleen een bar te zijn. Met Google Maps zagen we dat ons pension best goede reviews gescoord had. Dus wij weer terug en dat bleek niet voor niets. Op oma’s menu stond een pelgrims maaltijd, bestaand uit een heerlijke soep, rundvlees met aardappeltjes en peentjes en het toetje was een moot ananas. Daarna terug naar onze kamer om te gaan slapen. Morgen weer een nieuwe dag. Vandaag 23 km gelopen.

 

Donderdag 24 april, etappe 10 naar O Pedrouzo

Vandaag de één na laatste etappe. Na het ontbijt begint onze tocht. De lucht is stralend blauw en de zon schijnt al volop. Het beloofd vandaag een mooie dag te worden. Het is nog vroeg en de zon schijnt tussen de bomen door. Vlak voor de koffiestop ontmoeten we Bernd en Yvonne weer. Gezamenlijk drinken we een kop koffie en we lopen een stuk met hun op. Op een geven moment komen een aantal koeien langs gelopen die naar een ander weiland worden gebracht of naar het slachthuis. We lopen langs mooi Spaanse uitzichten en dorpjes. Na een uurtje worden we weer door Bernd en Yvonne ingehaald en we besluiten samen te lunchen in A Brea. Jac is op zoek naar het casa Santa Irene waar hij in het verleden is geweest. We komen een gedenkteken tegen waar een pelgrim op 69 jarige leeftijd is overleden. We raken aan de praat met een aantal studenten van de Universiteit, technical engineering. Het is een groep van 8 jongens en meisjes die dezelfde studie volgen. Zij waren in Sarria gestart en al na 2 dagen hadden ze allen al een blessure opgelopen. Uiteindelijk lopen we rond 2 uur O Predouzo binnen. Het is even zoeken waar ons pension is. Na het inchecken in het pension is het lekker om even horizontaal te liggen. We hebben vandaag 20 km gelopen.

 

Vrijdag 25 april, etappe 11 naar Santiago de Compostela

Vandaag de laatste etappe naar Santiago. Als we ons aangekleed hebben gaan we op zoek naar een ontbijtje. Het ontbijt-restaurant blijkt zeer geliefd te zijn want het was erg druk. Rond 8:15 zijn we gaan lopen. De route loopt op en neer. Een stukje stijgen en dan weer dalen. Op een gegeven moment komen we een doedelzakspeler tegen, die staat te spelen. Toch wel leuk, dus een filmpje gemaakt en een euro in zijn mandje gedaan. Onderweg staan kraampjes waar je een stempel op je credential kan laten zetten. Er staan soms lange rijen mensen te wachten voor een stempel. Misschien belangrijk als je in Sarria bent gestart om je boekje vol te krijgen, maar wij hebben al genoeg stempels. Na enige tijd kom je de 10 km markering tegen. Gelukkig hier een foto van kunnen maken want daarna zijn heel veel km plaatjes uit het beton gehaald. Onderweg komen we nog een mooi kerkje en kerkhofje tegen. Daarna komen we langs radio station RTVE tegen. In San Marco’s komen we een beeld tegen van de heilige Jacobus. We nemen hier ook een lunch pauze. Als we Monte Gozo lopen we Santiago binnen. Het is dan nog ruim 2 km voor we in het centrum zijn. Op het plein staan veel mensen te zingen en te juichen dat ze het hebben gehaald. Eerst gaan we wat foto’s maken. We drinken een wijntje om onze binnenkomst te vieren. Daarna gaan we naar Pilgrim’s Reception Office voor onze Compostellae. Het een officieel document dat je Santiago hebt bereikt een daarvoor minimaal 100 km heb afgelegd. In ons geval hebben we officieel 268 km afgelegd. Boven is de Nederlandse huiskamer waar we hartelijk werden ontvangen. Gezellig gepraat met ander pelgrims. De Nederlandse huiskamer wordt bemand met 2 vrijwilligers van het genootschap, die hier 2 weken verblijven. Eén van de vrijwilligers, Christ van Dorst, kwam toevallig ook uit Etten-Leur. Tegen het einde van de middag zijn we naar ons Albergue gelopen om in te checken. We hebben een eenvoudige kamer, maar meer dan 2 bedden hebben we niet nodig. Vandaag 18 km gelopen.

 

Zaterdag 26 april, vrije dag in Santiago

Vandaag de laatste etappe naar Santiago. Als we ons aangekleed hebben gaan we op zoek naar een ontbijtje. Het ontbijt-restaurant blijkt zeer geliefd te zijn want het was erg druk. Rond 8:15 zijn we gaan lopen. De route loopt op en neer. Een stukje stijgen en dan weer dalen. Op een gegeven moment komen we een doedelzakspeler tegen, die staat te spelen. Toch wel leuk, dus een filmpje gemaakt en een euro in zijn mandje gedaan. Onderweg staan kraampjes waar je een stempel op je credential kan laten zetten en dan ook een souvenirtje kan kopen. Er staan soms lange rijen mensen te wachten voor een stempel. Misschien belangrijk als je in Sarria bent gestart om je boekje vol te krijgen, maar wij hebben al genoeg stempels. Na enige tijd kom je de 10 km markering tegen. Gelukkig hier een foto van kunnen maken want daarna zijn heel veel km plaatjes uit het beton gehaald. Onderweg komen we nog een mooi kerkje en kerkhofje tegen. Daarna komen we langs radio station RTVE -. In San Marco’s zien we een beeld van de heilige Jacobus. We nemen hier ook een lunchpauze. Bij Monte Gozo lopen we Santiago binnen. Het is dan nog ruim 2 km voor we in het centrum zijn. Op het plein staan veel mensen te zingen en te juichen dat ze het hebben gehaald. Eerst gaan we wat foto’s maken. We drinken een wijntje om onze binnenkomst te vieren. Daarna gaan we naar Pilgrim’s Reception Office voor onze Compostela. Het een officieel document dat je Santiago hebt bereikt en daarvoor minimaal 100 km hebt afgelegd. In ons geval hebben we officieel 268 km afgelegd. Boven in de Nederlandse huiskamer worden we hartelijk ontvangen. Gezellig gepraat met andere pelgrims. De Nederlandse huiskamer wordt bemand door 2 vrijwilligers van het genootschap, die hier 2 weken verblijven. Eén van de vrijwilligers, Christ van Dorst, komt toevallig ook uit Etten-Leur. Tegen het einde van de middag zijn we naar onze Albergue gelopen om in te checken. We hebben een eenvoudige kamer, maar meer dan 2 bedden hebben we niet nodig. Vandaag 18 km gelopen.

 

Zondag 27 april, terugreis naar Etten-Leur

We staan om 3:30 uur op, want om 4 uur staat de taxi naar het vliegveld al klaar. De terugreis verloopt voorspoedig. Om 6:30 vliegen we van Santiago naar Barcelona. We zijn daar al om 8 uur. De volgende vlucht van 10 uur brengt ons naar Schiphol. Op Schiphol Plaza pakken we een broodje voordat we de trein nemen naar Breda. Daar staat Marion ons al op te wachten. We rijden nog even door naar Essen, want daar staat de auto van Jac nog. Uiteindelijk ben ik om 15:30 weer thuis.